W nocy z 5 na 6 lutego 1945 roku w miejscowości Barysz (ówczesne województwa tarnopolskiego) doszło do rzezi Polaków dokonanej przez oddział Ukraińskiej Powstańczej Armii.
W trakcie wojny ludność Barysza szacuje się na około 7 tys. mieszkańców, z czego ponad 2/3 deklarowała narodowość polską. Napięcia w miejscowości rozpoczęły się już w 1942 r., kiedy operujący na tym terenie UON dopuszczał się morderstw na ludności polskiej.
Wraz z wkroczeniem Armii Czerwonej do tereny Kresów RP rozpoczęło się wcielanie Polaków i Ukraińców do Istriebitielnych batalionów, które miały na celu wspomagania NKWD w zabezpieczeniu zdobytych terenów. Niekiedy Polacy dobrowolnie wstępowali do IB wiedząc, że jest to jedyna szansa obrony ludności cywilnej przed atakami UPA.
IB działająca na terenie Barysza dzień przed dokonaniem rzezi została wezwana do oddalonego o 15 km Buczaczu. Brak silnego oddziału obrońców wykorzystał Petr Chamczuk „Bystry”, którego kureń zaatakował Polaków w Baryszu. Rzeź rozpoczęła się po godzinie 22, upowcy mordowali każdego, nie zważając na płeć czy wiek.
Rzeź miała trwać ponad 4 godziny. W tym czasie, według wyliczeń Henryka Komańskiego i Szczepana Siekierki, zamordowano 135 Polaków. Spalono także osiedle Mazury, zamieszkałe głównie przez ludność polską.
JS